Παλιά όταν διάβαζα άπειρα βιβλία φαντασίας, η αδερφή μου μου είχε πει οτι έπρεπε να σταματήσω να ζώ τοσο στην φαντασία μου και να ζώ περισσότερο στον πραγματικό κόσμο. Αν και μπορεί να έχει αλλάξει άποψη απο τότε, μου έχει μείνει η απορία.
Αξίζει να ζεί κανεις στο μυαλό του, στους όμορφους κόσμους με μαγείες, ξωτικά, ιστορίες αγάπης και λύπης, ιππότες και άγρια δάση γεμάτα ομορφιά και κινδύνους; Ή να ζεί "προσγειωμένος" στον κόσμο αυτο, σε αυτη την κοινωνία και να προσπαθήσει να καταφέρει ότι καλύτερο μπορεί μιας και δεν θα έχει δεύτερη ευκαιρία.
Μεγαλώνοντας συνειδητοποιούσα ολο και περισσότερο πόσο άθλια, απωθητική και απάνθρωπή έιναι η σημερινή κοινωνία μας. Σε αυτη την κοινωνία οπου ο καθένας προσπαθεί να ζήσει καλύτερα χτίζοντας το μέλλον του πάνω στα πτώματα άλλων, σε αυτη την κοινωνία που χιλιάδες άνθρωποι πεθαίνουνε σε άσκοπες διαμάχες επειδή τα αφεντικά τους(η και αυτοι μερικές φορές) πάσχουν απο κομπλεξ κατωτερότητας η παραείναι ξεροκέφαλοι, σε αυτη την κοινωνία που προωθεί ιδεολογίες μίσους ενάντια στα αδέρφια μας.
Κάθε φορά που τελειώνω ενα βιβλίο φαντασίας, νοιώθω μια λύπη οτι πρέπει να προσγειωθώ πάλι σε αυτο τον βαρετό και εσφαλμένο κόσμο.
Πιστεύω πως αυτό είναι γενικότερο φαινόμενο στην κοινωνία μας. Πολλοί νέοι δεν θέλουν να προσαρμοστούν σε μια τόσο άθλια κοινωνία και καταφεύγουν σε ναρκωτικά που τους προσφέρουν μια μορφή διαφυγής, η όπως είχε γίνει συχνό φαινόμενο στην Ιαπωνία, κλείνονται μέσα στα δωμάτια τους και παίζουν ολη μέρα παιχνίδια ή βλέπουν anime και αποκόπτουν οποιαδήποτε επικοινωνία με το περιβάλλον(μεχρι και θάνατοι υπήρξαν απο αυτο).
Και εκεί είναι το κύριο ερώτημα, που μάλλον δεν έχει απάντηση όπως όλα τα ενδιαφέρον ερωτήματα στην ζωή.
1) Να ζεί κανείς στην φαντασία του;
2) Να προσπαθέι να αλλάξει τον κόσμο όπως τον φαντάζεται(που είναι πλεον λιγο αδύνατον);
3) Ή να αφεθεί στο πώς είναι ο κόσμος τώρα και να ψάξει να βρεί οτι λίγη ομορφιά έχει απομείνει;
Η πρώτη και η τρίτη επιλογή είναι οι εύκολες λύσεις, αλλα η δεύτερη φαντάζει ουτοπική και άδυνατη κυρίως επειδη δεν θέλει το μεγαλύτερο κομμάτι του κόσμου να χεκολλήσει απο την τωρινή του κατάσταση.
Έτσι καταλήγω αρκετές φορές στο keep on dreaming μια "υγειής" ενδιάμεση κατάσταση των 1 και 2 οπου προσπαθώ να κάνω την ζωή μου ποιο ενδιαφέρον μέσω της φαντασίας μου και των βιβλίων αλλα ελπίζω και οτι θα βρώ ενα τρόπο να αλλάξω τον κόσμο στα πλαίσια της φαντασίας μου.
Υ.Γ. Η κατάσταση πιστεύω θα χειροτερέψει αφάνταστα όταν βγούνε αρκετά ρεαλιστικά παιχνίδια (virtual reallity). Τότε θα απολαμβάνουνε οι άνθρωποι τόσο την ουτοπία αυτη που δεν θα μπορούνε πλέον να αντιμετωπίσουν την πραγματικότητα.
